Geleneklere uygun olarak, alnına, iki yanağının çukurlarına ve çenesine dört pırlanta
yapıstırılmıs olan gelinin bal rengi gözleri iri ve ısıklıydı, kaygan iki hayvan gibi parlıyordu
pırlantaların arasında. Seyh Efendi korkmustu, bu kadar güzellik uğursuzluktu.
Düğün sabahı sıkıntılı uyanmıstı, yeni gelinle zifaf odasına girmek için duyduğu o
korkunç istek, bastan asağı siyah cüppenin altına gizlenen o günahkâr arzu, gelinin gözlerindeki
uğursuzluğu ve çekiciliği daha da artırıyordu; her yerde isaretleri görüyordu; yemyesil kesilen
gökyüzü, ölüm ve barut kokusu, köpek lesi gibi sisen Haliç; her biri ayrı ayrı bu düğünden,
vazgeçilmesi için gerekli isareti veriyordu.
Sabahleyin erkenden sarayın adamları tekkenin kapısına gelerek, Padisah Hazretlerinin
selamıyla birlikte saray ağıllanndaki en iri kurbanlık koçu da armağan getirmislerdi. Boynuzlan
altın yaldızlarla bezenmis, boynuna gümüs çıngırakla birlikte mavi bir nazar boncuğu takılmıs,
beyaz kıvırcık tüyleri yıkanıp misklerle ovulmus olan koç, tekkenin bahçesine girdikten sonra
durup gökyüzüne bakmıs, sonra kendi kendine tekkenin arka tarafına geçip, kurban kesimi için
daha önceden hazırlanmıs tas oluğun yanına yatıp, basını oluğa dayayarak kesilmeyi beklemeye
baslamıstı. Koçun kendiliğinden kurban tasına yatmasını müritler 'masallah, masallah'
sesleri ve dualarla karsılayıp Seyh Efendinin büyüklüğüne bir kez daha iman ettikleri
halde, Seyh Efendi bunda da bir uğursuzluk bulmustu...
Aşağıdaki linkten Ahmet Altan'ın Kılıç Yarası kitabını indirebilirsiniz.
Buraya Tıkla İndir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder